مایاها جهان ۷ هزار سال دیگر ادامه دارد

در میان تصاویر نقاشی‌شده روی سه دیوار آن نقاشی نارنجی‌رنگی از مردی به چشم می‌خورد که بخش سپرمانند سفیدی روی سر و قفسه‌سینه‌اش را پوشانده، علاوه بر این پادشاهی که سرش با کلاهی از پرهای آبی تزئین شده روی یکی از دیوارها حکاکی شده، به‌وسیله پرده‌ای که توسط استخوان‌های انسان از دیوار آویزان شده پنهان شده و با کنار زدن آن آشکار می شود. پیش از این، این دالان بخشی از ساختمان کوچکی بوده که زمانی به میدان اصلی شهر راه داشته که توسط هرم‌ها پوشیده شده بود، در این میدان عمومی، بزرگان جشن برگزار می‌کرده‌اند و فروشندگان دوره‌گرد احتمالا به کار فروش ظرف‌های گلی خود مشغول بوده‌اند.

راسی می‌گوید: «آن چیزی که باعث می‌شود این اتاق بسیار جالب‌توجه باشد، وجود فضای کار و نیمکت‌های داخل آن است که احتمالا افراد روی آنها می‌نشسته‌اند و نقاشی‌هایی را در کتاب‌هایی ترسیم می‌کرده‌اند که قرن هاست دیگر اثری از آنها نیست. این کتاب‌ها احتمالا پر از محاسبات پیچیده بوده‌اند که برای پیشگویی آینده شهر استفاده می‌شده و نویسندگان آنها برای توصیف تاریخ به جدول‌هایی مراجعه می‌کرده‌اند که روی دیوارها دیده می‌شوند و اعداد بسیاری روی آنها نوشته شده است. اگرچه فقدان آثار ادبی و از میان رفتن متون مایایی باعث دشواری علت‌یابی این پدیده شده، اما باتوجه به محتوای کتاب سنتی و متاخر چیلام بالام، می‌توان به هراس و یاسی که در جامعه مایا بر حسب یک پیشگویی پدید آمده بود، اشاره کرد.

محاسبات تاریخی انجام شده در این دالان تا حدود ۷۰۰۰ سال آینده ادامه دارند و بر خلاف نشانه‌های پیشین که برخی (به اشتباه) آن را پایان جهان در سال ۲۰۱۲ تعبیر کرده‌اند، نشان می‌دهند که تاریخ از دید این قوم ادامه داشته است. محققان مختلفی درباره اینکه آیا فاجعه‌ای در سال ۲۰۱۲ رخ خواهد داد، بحث کرده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که نشانه‌های رستاخیز قریب‌الوقوع(پدیده ۲۰۱۲) نه در عقاید باستانی مایاها یافت شده، نه در مطالعات علوم معاصر. مایاشناسان سرشناس نیز درباره اینکه آیا سال ۲۰۱۲ پایان دوره تقویم این قوم است و آیا این تاریخ سرآغاز دوره‌ای جدید برای بشریت است بحث کرده‌اند و بیان داشته‌اند که این عقاید دریافت‌های نادرست از تاریخ مایاها است.

»؛ ساتورنو که رهبری حفاری‌ها را در این منطقه به‌عهده دارد، خوش‌بین‌تر است و می‌گوید: «ما پس از سه سال کاوش در این سایت، موفق به کشف چیزهایی شدیم که بی‌سابقه بودند و هنوز سال‌های بسیار دیگری را نیز پیش رو داریم.

فروشگاه فایل الکترونیکی ساینس شاپ

جمعیت مایاهای امروزی که از بازماندگان فرمانروایان دوران باستان آمریکای مرکزیمی‌باشند، حدود هفت میلیون نفر است، که بیشتر در جنوب مکزیک و نواحی کوهستانی گواتمالا و بلیز به‌سر می‌برند. قوم مایا پدیدآورندهٔ یکی از تمدن‌های بسیار پیشرفته آمریکای مرکزی در دوران پیشاکلمبی بود، که دست‌آوردهای بسیار چشمگیری در هنر، معماری،ستاره‌شناسی و ریاضیات داشته‌است. پیش از این اضمحلال، مایاها به یکباره تمدن و شهرهای عظیم را رها کردند و به دامان کوهستان‌ها پناه بردند، که دلیل این رویداد به سبب از میان رفتن آثار مکتوب آن دوره و طرح نظریات گوناگون، هنوز مشخص نیست.

 تاریخ مایاها به سه دورهٔ مهم بخش‌بندی شده‌است و دوران‌های پیشاکلاسیک یا زندگی ابتدایی و دوران کلاسیک یا عصر طلایی و دورهٔ پساکلاسیک یا افول این تمدن را شامل می‌شود.  مایاها با بهره‌گیری از تمدن‌های گذشته خود نظیر اولمک توانستند در خلال سال‌های۲۵۰ تا۹۰۰ پس از میلاد تمدنی عظیم را در آمریکای مرکزی پایه‌گذاری نمایند. مایا نام گروهی از اقوام سرخ‌پوست در جنوب مکزیک و شمال آمریکای مرکزی و نام تمدّنی قدیمی در همین منطقه‌است. این قوم به گویش‌های متعدد زبان مایایی تکلم می‌کردند و نوعی خط ابتدایی هیروگلیفی نیز داشتند که آثاری را به آن می‌نوشتند.

پس از آن تمدن مایا رها شد و اقتدار مایاهای کوهستان نیز ابتدا به دست آزتک‌ها و سپس اسپانیایی‌ها از میان رفت. حوزهٔ زندگی و فعالیت مایاها حدود جنوبی کشور مکزیک و نیز سرتاسر گواتمالا والسالوادر را شامل می‌شد. مایاها که از مشهورترین قبایلسرخپوست بودند، معمولاً شهرهایشان را در دل جنگل‌های بارانی می‌ساختند.  هم‌اکنون نیز گروه‌هایی از اقوام مایا در مکزیک و گواتمالا بسر می‌برند.  تمدن مایا به دست اقوام مجاور ضعیف شد و سرانجام با هجوم اسپانیایی‌ها از میان رفت.

پایگاه خبری تحلیلی نیلکوه

(اصلاح‌شده برای تغییرات خورشیدی) سوابق اولیه از کشتزارهای کم ارتفاع و پست بوته‌های ذرت و تاریخ آنها به ۵۱۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد اما باوجود این، خانواده‌های حکومت‌کننده، حتی احاطه خود را بر سرزمین‌های تابع خود از دست دادند و تمدن اولمک در ۴۰۰ سال پیش از میلاد با تغییر ظاهر و ویرانی سان لورنزو و لاونتا دو شهر مهم این تمدن منقرض شد. بر خلاف مایاها که قربانیان انسانی گاه‌به‌گاه و صرفاً تحت مراسم آیینی داشته‌اند، آزتک‌ها به بر پا کردن "جشن خون" و سلاخی آییتی دسته‌جمعی و آدم‌خواری سیاه و گسترده شهره بوده‌اند مشاهده کشته شدن، و سلاخی آیینی صدها و بلکه هزاران نفر در یک شب، و تکرار مدام آن در سال، رعب و وحشتی فراگیر در سایر قبایل همسایه بر انگیخته بود.

بزرگ‌ترین قرارگاه در آریزونا قرارگاه سان کارلوس سرخ‌پوستان آپاچی (به انگلیسی: San Carlos Apache Indian) تأسیس در ۱۸۷۱(جمعیت ۱۰۵۰۰ نفر در ۱۹۹۴) و قرارگاه فورت سرخ‌پوستان آپاچی (به انگلیسی:Fort Apache Indian Reservation) (جمعیت ۱۲ هزار نفر در ۱۹۹۴) بودند که ۱/۶ میلیون جریب وسعت این قرارگاه‌ها است. جمعیت مایاهای امروزی که بازماندگان مایاهای متمدن دوران باستان و سده‌های میانه هستند حدود هفت میلیون تن برآورد شده که در کشورهای السالوادور، هندوراس، مکزیک، گواتمالا و بلیز پراکنده‌اند و به گویش‌های زبان مایایی و یا اسپانیایی سخن می‌گویند. هنر اولمک در پیکرتراشی تاکید بر تجسم بخشیدن به کودکانی چاق با چهره‌های پف کرده و دهانی نیمه‌باز همراه با نیشخند بود که بر روی هم علائم صورت گربهٔ وحشی را آشکار می‌سازد و در حقیقت چنین پیداست که آن قوم خود را از نسل گربه‌سانان می‌دانستند.

در گواتمالا اگرچه خیلی از مایاها سبک زندگی و گفتار اسپانیایی را پذیرفته‌اند اما این تغییر و همرنگی با جامعه در زنان بسیار کمتر از مردان دیده می‌شود و اکثر زنان مایایی گواتمالا هنوز هم سبک پوشش و زبان بومی و اصیل خود را نگاه داشته‌اند. با سقوط این دو شهر تمدن اولمک نابود شد، اما فرهنگ و سنت‌های این قوم مانند پرستش جگوار (پلنگ خالدار آمریکایی)، کنده‌کاری بر روی یشم سبز، کشاورزی، دست‌نوشته‌ها و نظم اجتماعی آن‌ها بعدها در آمریکای مرکزی و جوامع جنوبی ادامه پیدا کرد. پذیرش مذهب کاتولیک از سوی بسیاری از مایاها تنها سرپوشی بود برای دفاع از خود برابر مسیحیان چرا که هنوز در میان جوامع مسیحی مایا همچنان شمن وجود داشته و در ارتفاعات و غارها بر اصل سال‌های ۲۶۰روزه به عبادت و ارشاد و مکاشفه می‌پردازند.

منبع